Кацярына Илюшина, 36 лет

Часопіс "Маладосць", с 2012 г., Рэдактар аддзела школьнага жыцця
Часопіс "Бярозка", 2011 - 2012, рэдактар аддзела моладзевых праблем

БГУ, 2011, Очное отделение
Факультет: Журналистики (Институт журналистики)
Кафедра: Литературно-художественной критики

Школа: № 1, 1994 - 2005

Адвайта!, усьветленыя, усьветленасьць, сыраядзеньне, Лёша, людзі, людзі -духоўныя шукальнікі, падарожнічаць, жыць на прыродзе, Rainbow gathering, літаратура і мастацтва, пісаць, тэксты, хадзіць на мастацкія выставы, мова, не сьпяшацца, здаровы хрыбетнік, перажываць жыцьцё зь сябрамі, увогуле, перажываць жыцьцё...

Krishna Das

Казус Кукоцкого, Прекрасная зелёная, Дзэн

Чытаць духоўную літаратуру больш за ўсё люблю: Дж. Крышнамурці, Стэн Гроф, Оша, Ч.Тарт "Практыка ўважлівасці ў паўсядзённым жыцці", Кен Уілбер, Крышнананда Троўб, Мадукар. Пападжы!!!!, Рамана Махаршы!!! і г.д. Цікаўлюся мастацкай прозай і паэзіяй

вызваленьне, якога няма

Я заперт в клетке, которую построил Сам. Схвачен стражниками, которых создаю Каждый день. Осужден судьями, сидящими Во мне. Приволочен в камеру Собственными руками. Я и тюрьма, и тюремщик. Я узник. Сам себя запер Внутри себя. В кругу себя, который называю Собой. В кругах кругов Только моих. Мы встретили Создателя, и он - это Мы. Рейнхард *** У жыцьці няма нічога страшнага. Мама *** Што цікава Ірыне Мішкевіч? Нічога нецікава! Ірына Мішкевіч *** Нас тут не двое, а чацьвёра. Ты думаеш пра мяне адно, а я думаю зусім іншае... Кеша *** Спазьніцца немагчыма. Паша *** Ты нічога ня можаш зрабіць няправільна. Карл Рэнц *** Каб казаць: "Я не люблю балет", трэба там бываць. Тацяна Дзьмітрыеўна Арлова *** Прасьветленасьць? Ды я пазьбягаю гэтай прасьветленасьці! Не хачу есьці пласмасавую кашу! Сяргей Атапкоў

Яна таксама глядзела на Макса: ох, захапляльна і цяжка глядзець ў гэтыя вочы! Хочацца… не хочацца!.. ад гэтага позірку схавацца. І радасна, яшчэ больш радасна. Не трэба ёй столькі радасці, хопіць! Дух захоплівае. Яшчэ крыху, зусім-зусім крыху – і паадвальваюцца каляровыя, чароўныя шпалеры свету вакол. Волечка ціха дрыжала: ад хвалявання, ад нязноснай святочасці моманту? Каця, Маша, усё астатняе стала размытымі плямінамі. Радаснае, падзабытае і знаёмае ШТОСЬЦІ. Яна са здзіўленнем адчувала: такое ўжо здаралася, тысячу разоў здаралася. Але калі і з кім? Волечка не памятала і не ведала. Здавалася, Макс наскрозь бачыць яе і ўсё ведае. Усё ведае?.. Але што ведае?..

Празрысцейшае за плод нэлі. Што?!.

людзі